4 czerwca około godz. 14.00 do Portu Wojennego w Gdyni weszła włoska fregata rakietowa Antonio Marceglia (F 597) typu Carlo Bergamini projektu FREMM (FRegata Europea Multi-Missione). To pierwsza w historii wizyta okrętu tego typu w Polsce.
Jednostka włoskiej marynarki wojennej (Marina Militare) zacumowała przy Nadbrzeżu Francuskim. Wyjście w morze zaplanowano na niedzielę, 6 czerwca w godzinach przedpołudniowych.
Wizyta portowa ma w zasadzie dwa powody. Pierwszy, formalny to rozpoczynające się 50. ćwiczenia BALTOPS 2021, które potrwają do 18 czerwca i weźmie w nich udział około 40 okrętów, 60 statków powietrznych i 4000 żołnierzy z 18 państw (w tym 16 z NATO: Belgia, Kanada, Dania, Estonia, Francja, Niemcy, Włochy, Łotwa, Litwa, Niderlandy, Norwegia, Polska, Hiszpania, Turcja, Wielka Brytania i USA plus Szwecja i Finlandia jako państwa stowarzyszone). To jedno z dwudziestu kluczowym ćwiczeń państw NATO w tym roku.
Drugi mniej formalny, acz istotny powód, to promocja technologii morskich włoskiej spółki Leonardo, która jest prawdopodobnie jest jednym z oferentów w programie zakupu trzech fregat rakietowych o kryptonimie Miecznik dla Marynarki Wojennej RP. Zwłaszcza, że na pokład okrętu zaproszono delegację Wojska Polskiego i polskiego przemysłu. Choć faktycznie bardziej prawdopodobna jest oferta na bazie okrętów patrolowych typu Paolo Thaon di Revel (proj. Pattugliatore Polivalente d’Altura, PPA) (Sześć wstępnych ofert w programie Miecznik).
Antonio Marceglia to ósmy i najnowszy dostarczony włoskiej marynarce wojennej okręt typu Carlo Bergamini. Jednostkę zamówiono we wrześniu 2013. Stępkę położono 12 lipca 2015, a wodowanie techniczne nastąpiło 3 lutego 2018. Okręt wcielono do służby 16 kwietnia 2019. Jest to wariant wielozadaniowy (IT-GP), a jego portem macierzystym jest Taranto w Apulii.
Ministerstwo obrony Włoch zamówiło łącznie 10 okrętów, w tym 6 w wariancie wielozadaniowym i 4 w wariancie przeciwlotniczym (IT-ASW) za równowartość 5,6 mld EUR. Prototypowy okręt, Carlo Bergamini (F 590), wszedł do służby 29 maja 2013. Włoskie FREMM powstały jako następcy ośmiu fregat typu Maestrale, z których cztery ostatnie pozostaną w służbie do 2024.
Co ciekawe, dwie fregaty pierwotnie zbudowano dla Marina Militare, niedoszłe Spartaco Schergat i Emilio Bianchi, zostały w ubiegłym roku odsprzedane Egiptowi, gdzie otrzymały nazwy ENS Al-Galala (FFG-1002) i Bernees (FFG-1003) i zostały przekazane w grudniu 2020 i kwietniu 2021 (Wielomiliardowe zamówienia Egiptu we Francji i Włoszech, Włosko-egipskie rozmowy o FREMM).
Fregaty typu Carlo Bergamini projektu FREMM w wariancie IT-GP mają po 144,6 m długości, 19,7 m szerokości i 8,6 m zanurzenia. Okręty wypierają maksymalnie 6700 t. Napęd w układzie CODLAG (COmbined Diesel-eLectric And Gas) składa się z turbiny gazowej General Electric Avio LM2500+G4 o mocy 31 994 kW, czterech agregatów prądotwórczych Isotta-Fraschini VL1716T2ME o mocy po 2200 kW oraz dwóch silników elektrycznych Jeumont o mocy po 2147 kW. Układ ten zapewnia prędkość maksymalną 30 w. i zasięg 6000 mil morskich (przy prędkości 15 w.). Załoga składa się ze 131 oficerów i marynarzy oraz 23 członków personelu latającego.
Głównym czujnikiem okrętów jest wielofunkcyjny trójwymiarowy radar Leonardo Kronos Grand Naval z anteną z aktywnym skanowaniem elektronicznym AESA pracujący w paśmie C. Uzupełnieniem są radary Leonardo: powierzchniowy pozahoryzontalny RASS (RAN-30X-I), powierzchniowy SPS-732(V2) pracujący w paśmie I, nawigacyjny SPN-730 LPI w paśmie J i GEM-Elettronica MM/SPN-753 oraz radar do wsparcia lądowania śmigłowców Leonardo SPN-720. Ponadto, jednostki wyposażono w sonar kadłubowy Thales UMS 4110 CL i holowany Thales UMS 4249 CAPTAS4. Całość jest spinana systemem zarządzania walką SAAM-ESD (Surface Anti Air Missile – Extended Self Defence) i Athena. Ponadto, okręty wykorzystują system identyfikacji swój-obcy SIR M5-PA, który pełni rolę wtórnego radaru dozoru, dzięki antenie pierścieniowej ze skanowaniem fazowym.
Uzbrojeniem okrętów jest 127-mm morska armata automatyczna Leonardo Otobreda L/64 Vulcano w wersji LW i 76-mm Leonardo OTO Melara L62 mm (z systemem kierowania ogniem Leonardo NA-25 DARDO-F), obie z amunicją programowalną Davide/Strales, dwa 25-mm zestawy artyleryjskie Leonardo OTO Melara/Oerlikon KBA L80, 16-komorowa wyrzutnia pionowego startu MBDA Sylver A50 dla 16 pocisków przeciwlotniczych i przeciwrakietowych typu Aster 15/30, 8 pocisków przeciwokrętowych i do atakowania celów naziemnych MBDA Teseo Otomat Mk2/A Block IV (zostaną zastąpione przez nowe Teseo Mk2/E) i dwie potrójne wyrzutnie Leonardo (WASS) B-515/3 dla lekkich 324-mm torped EuroTorp MU90 Impact i systemem załadowczym Calzoni (Pociski MBDA Teseo Mk2/E dla Włoch).
Wyposażeniem dodatkowym są trzy łodzie hybrydowe (w tym jedna Stemar o długości 6,8 m i dwie o długości 11 m, Zodiac Hurricane i CABAT), a okręty mają możliwość zabrania nawet dwóch śmigłowców: wielozadaniowych SH-90 (NH90) oraz zwalczania okrętów nawodnych i podwodnych SH-101A (EH-101 MPH Mod. 110; AW101) (Wypadek włoskiego SH-101).
źrodło: MILMAG
