Polski Portal Morski
Aktualności Historia

Najstarszy na świecie pasażerski tylnokołowiec

Najstarszy na świecie, sprawny tylnokołowiec pasażerski „Moyie”, w latach 1898-1957 pracował na jeziorze Kootenay w Kanadyjskiej Kolumbii Brytyjskiej. Zabytkowy statek jest obecnie atrakcją turystyczną w Kanadzie.

Utrzymanie historycznej jednostki w nienaruszonym stanie wymaga stałej uwagi i regularnej konserwacji.
W 2023 roku „Moyie” obchodzi swoje 125-lecie. Minister Rozwoju Międzynarodowego zatwierdził przekazanie 50 tys. dolarów dla Towarzystwa Historycznego Jeziora Kootenay, które ma zająć się dalszym remontem „Moyie” – jednego z ostatnich świadków epoki parowych tylnokołowców na świecie.

Wyróżnia się dwa podstawowe typy statków z napędem kołowym: statek bocznokołowy i tylnokołowy . Powszechniejszy jest napęd bocznokołowy, w którym dwa koła łopatkowe umieszczone były po obu burtach statku, w osłonach . Rzadziej stosowany był napęd tylnokołowy, w którym koła lub jedno szerokie koło łopatkowe były umieszczone na końcu kadłuba, za rufą statku. Sporadycznie stosowano układy z kołami łopatkowymi umieszczonymi centralnie w kadłubie, w specjalnym wycięciu. Statki o napędzie kołowym były najczęściej statkami parowymi – napędzanymi maszyną parową. Liczba obrotów kół łopatkowych (30-60 obr/min) równała się liczbie obrotów wału maszyny. Nieliczne były statki napędzane silnikami spalinowymi lub przebudowane na napęd spalinowy.

Zaletą tylnokołowców była mniejsza szerokość, zwłaszcza istotna przy żegludze w kanałach i śluzach ,bocznokołowce mogły mieć szerokość nawet prawie dwa razy większą, od samej szerokości kadłuba. Z drugiej strony, mają one masę i zużycie paliwa o ok. 10% większe od bocznokołowców]. Mają one również środek obrotu przesunięty ku rufie, dlatego statki bocznokołowe lepiej sprawowały się na nieuregulowanych rzekach. Tylnokołowce miały maszynę parową umieszczoną na rufie, przed kołami łopatkowymi, dlatego w celu uniknięcia przegłębienia na rufę, kotłownię lokalizowano w przedniej części.

„Moyie” został zbudowany w Toronto w 1898 roku i miał kursować do miejsc wydobycia złota podczas słynnej gorączki złota Klondike, która trwała w Kanadzie i USA w latach 1896-1899. Projekt się jednak nie udał i statek skierowano na jeziora Arrow i Kootenay w Kolumbii Brytyjskiej. W swój pierwszy rejs „Moyie” wyruszył 7 grudnia 1898 roku.
Parowiec z dużym i elegancko urządzonym salonem jadalnym, luksusowym salonem dla palących, prywatnym salonem dla pań i wygodnymi kabinami stał się ulubieńcem pasażerów. Wycieczkowy boom przerwała pierwsza wojna światowa i związany z nią kryzys gospodarczy i finansowy.
Po wojnie „Moyie” pozostawał w służbie jako statek ratunkowy, holując barki i przewożąc drewno i węgiel. Sporadycznie wykorzystywany był także jako statek pasażerski przy specjalnych, świątecznych okazjach. Tak było przez kolejne 40 lat.
W Ostatni rejs „Moyie” wyruszył 27 kwietnia 1957 roku. Pokonał wówczas swoją regularną trasę o długości 87 mil.
Mieszkańcy i turyści, którzy podróżowali historycznym tylnokołowcem bardzo żałowali, że statek nie będzie już pływał i postanowili odrestaurować jednostkę. Armator, którym było kanadyjskie przedsiębiorstwo kolejowe Canadian Pacific Railway zdecydował się sprzedać „Moyie” miastu Kaslo za symboliczną kwotę jednego dolara kanadyjskiego.

źródło/ fot.Infomare/ Wikipedia

Zobacz podobne

Zełenski: do jesieni na Ukrainie może utknąć 75 milionów ton zboża, potrzebne są dostawy broni

KM

Proekologiczna inwestycja w Trzebini produkuje paliwo ze zużytego oleju

PL

PKN Orlen zgłosił do UOKiK zamiar przejęcia PGNiG

AB

Zostaw komentarz

Ta strona wykorzystuje pliki cookie, aby poprawić Twoją wygodę. Zakładamy, że nie masz nic przeciwko, ale możesz zrezygnować, jeśli chcesz. Akceptuję Czytaj więcej

Polityka prywatności i plików cookie