Algi brunatne pobierają duże ilości dwutlenku węgla z powietrza i uwalniają część zawartego w nim węgla z powrotem do środowiska w postaci charakterystycznego śluzu. Jest on trudny do rozłożenia dla innych mieszkańców mórz i oceanów, więc zawarty w śluzie węgiel, zwany fukoidanem, jest usuwany z atmosfery na długi czas – dowiedli naukowcy z Instytutu Mikrobiologii Morskiej im. Maksa Plancka w Bremie (Niemcy).
Algi brunatne mogą w ten sposób usuwać z powietrza do 550 mln ton dwutlenku węgla każdego roku – prawie tyle, ile cała roczna emisja gazów cieplarnianych w Niemczech, a więcej niż rocznie emituje Wlk. Brytania.
Jak przekonują niemieccy uczeni, algi brunatne prześcigają w absorbcji CO2 lasy na lądzie, a tym samym odgrywają decydującą rolę dla atmosfery i klimatu, a tym samym mogą przeciwdziałać globalnemu ociepleniu.
Algi, zwane tez glonami, pobierają dwutlenek węgla z atmosfery i wykorzystują go do wzrostu, uwalniając potem do wody morskiej około jednej trzeciej węgla w postaci wydalin. W zależności od struktury tych wydalin są one albo szybko wykorzystywane przez inne organizmy, albo opadają na dno morskie.
Naukowcy przebadali dużą liczbę różnych wydalonych przez algi substancji. Szczególnie emocjonujący okazał się tzw. fukoidan, który stanowił około połowy wydalin badanych gatunków brunatnic, tak zwanego morszczuka pęcherzykowatego.
Okazało się, że fukoidan jest tak złożony, że innym organizmom bardzo trudno jest go używać. W rezultacie węgiel z fukoidanu nie wraca szybko do atmosfery.
Brązowe algi są niezwykle produktywne. Szacuje się, że pochłaniają z powietrza około miliarda ton węgla rocznie. Jest to równowartość 550 milionów ton dwutlenku węgla,
Algi brunatne występują w wielu różnych odmianach. Najczęściej żyją w umiarkowanych i zimnych regionach morskich i rosną na stałych podłożach, na przykład skałach i kamieniach. W sumie na świecie występuje od 1500 do 2000 gatunków brunatnic.
Obiektem badań niemieckich naukowców był morszczyn pęcherzykowaty Fucus vesiculosus. Jest szeroko rozpowszechniony w Morzu Północnym i Bałtyckim oraz w północnym Atlantyku. Jest rośliną wieloletnią i dorasta do 30 cm długości. Przylega do skał i innych podłoży. Morszczyn pęcherzykowaty bierze swoją nazwę od charakterystycznych kulistych pęcherzyków gazu, które zapewniają pływalność.
źródło: informacja prasowa Max-Planck-Institut für Marine Mikrobiologie ,https://www.mpi-bremen.de/en/Slime-for-the-climate-delivered-by-brown-algae.html / fot. 123rf.com
