Wiele niszczycielskich erupcji wulkanicznych w historii miało miejsce na wyspach, co oznacza, że większość materiału erupcyjnego osadziła się na dnie morskim. Utrudnia to m.in. odczytanie ważnych informacji takich jak rzeczywista wielkość erupcji. Międzynarodowy zespół naukowców kierowany przez kiloński instytut „GEOMAR Helmholtz Center for Ocean Research” zakończył szczegółowe badania erupcji sprzed 3600 lat na śródziemnomorskiej wyspie Santorini. Opublikowane w czasopiśmie „Nature Communications” badania eksperckie przyczynią się do lepszego zrozumienia największych erupcji wulkanicznych na całym świecie.
Naukowcom m.in. z Niemiec, Grecji, Norwegii, USA i Francji udało się dokładnie zmierzyć erupcję z czasów minojskich dzięki zbadaniu materiału wulkanicznego, zarówno pobranego na lądzie, jak i w morzu. W swoich badaniach naukowcy połączyli najnowocześniejsze metody geofizyczne i geologiczne, by dokładniej określić objętość wyrzucanej magmy, za pomocą której mierzy się wielkość erupcji.
Badacze w tej nowej publikacji stwierdzili, że objętość materiału wydobytego w lądowym i podwodnym obszarze Santorini wynosiła 26-41 km sześciennych, a nie ok. 80 km sześciennych, jak zakładano wcześniej. Objętość wyrzuconego materiału dostarczyła również informacji o objętości komory magmy pod wulkanem.
Dzięki nowemu podejściu naukowemu zespół badawczy wyciągnął wnioski na temat prawdziwego zasięgu erupcji minojskiej i ostatecznie stworzył bardziej wiarygodny punkt odniesienia dla lepszej klasyfikacji i pomiaru innych dużych erupcji wulkanicznych na całym świecie.
Badania są kontynuowane w ramach podwodnych odwiertów badawczych, które miały miejsce w grudniu 2022 r. i styczniu 2023 r. w ramach głównej misji oceanograficznej Międzynarodowego Programu Badań Oceanów.
Fot.: 123RF/PICSEL
