Zaraz po odzyskaniu niepodległości, Polska stanęła przed wyzwaniem odbudowy kraju zniszczonego przez wojny i rozbiory. W pierwszych latach priorytetem były urzędy, szkoły i inne instytucje publiczne. W takim kontekście wypoczynek i turystyka schodziły na dalszy plan, a Polacy, nie mając środków, rzadko myśleli o wyjazdach wakacyjnych. Dopiero w połowie lat 20. sytuacja zaczęła się zmieniać, gdy społeczeństwo zaczęło się bogacić, a koncepcja urlopu zyskiwała na znaczeniu.
Narodziny Turystyki w II RP
Na początku lat 20. inicjatywę w tworzeniu polskiej turystyki przejął Mieczysław Orłowicz, zapalony turysta i urzędnik, który po I wojnie światowej rozpoczął pracę nad rozwojem infrastruktury turystycznej w kraju. To dzięki jego wysiłkom powstały pierwsze szlaki turystyczne i przewodniki, a także zorganizowano konferencje promujące turystykę. W 1932 roku powstał pełnoprawny departament turystyki, którym zarządzał Aleksander Bobkowski, co przyczyniło się do dalszego rozwoju tej gałęzi gospodarki.
Jurata – Perła Polskiego Wybrzeża
W latach 30. Bałtyk stał się główną destynacją wakacyjną dla Polaków. Jurata, Hel, Jastarnia czy Jastrzębia Góra przyciągały tłumy, ale to Jurata zyskała miano „Polskiego Palm Beach”. Luksusowy hotel Lido przyciągał zamożnych turystów, a modny kurort stał się miejscem spotkań elity politycznej i arystokracji. Na plażach, oprócz kąpieli, organizowano wybory „miss opalenizny”, dancingi oraz zawody sportowe, które dostarczały wczasowiczom rozrywki.
Moda plażowa w międzywojniu również przechodziła ewolucję. Kobiety nosiły eleganckie trykoty z odkrytymi ramionami i jedwabne tuniki, podczas gdy mężczyźni zaczynali przechodzić z dwuczęściowych strojów kąpielowych na bardziej nowoczesne kąpielówki. Nadmorskie kurorty oferowały nie tylko piękne plaże, ale również liczne atrakcje, takie jak zawody sportowe czy koncerty na świeżym powietrzu.
Rozwój Infrastruktury i Popularność Turystyki
W miarę jak coraz więcej Polaków zaczynało doceniać znaczenie wypoczynku, rozwijała się infrastruktura turystyczna. Budowano nowe schroniska, często z bieżącą wodą i toaletami, co znacznie podnosiło standardy wypoczynku. W II RP popularne stały się różne formy aktywnego wypoczynku, takie jak kajakarstwo, turystyka piesza czy rowerowa, co dodatkowo napędzało rozwój turystyki w całym kraju.
Turystyka w II RP rozwijała się dynamicznie, a Polacy coraz chętniej korzystali z różnych form aktywności. Okres międzywojenny na zawsze zmienił podejście Polaków do wakacji i wypoczynku, pozostawiając trwałe ślady w kulturze i tradycjach spędzania wakacji nad Bałtykiem. Dzięki temu, mimo upływu lat, polskie wybrzeże Bałtyku nadal pozostaje jednym z najpopularniejszych miejsc na letni wypoczynek.
źródło PM z mediów / fot. NAC
