W trakcie II wojny światowej, wieloletnie marzenie polskich admirałów o posiadaniu własnego krążownika wreszcie miało się spełnić. Już w latach 20. XX wieku, planowano, by Polska Marynarka Wojenna (PMW) zyskała okręt, który mógłby reprezentować kraj na międzynarodowych wodach i zwiększyć prestiż Polski na arenie międzynarodowej. Jednak po I wojnie światowej, mimo licznych prób, Polska nie była w stanie pozyskać takiej jednostki od Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji czy Stanów Zjednoczonych.
Dopiero w 1942 roku, w trakcie trwania wojny, pojawiła się realna szansa na pozyskanie krążownika dzięki polsko-brytyjskim porozumieniom. HMS Dragon, stary, ale wciąż sprawny krążownik lekki z lat 1917-1918, został zaoferowany Polsce przez Brytyjczyków. Choć okręt odbiegał od oczekiwań Polaków, którzy liczyli na nowocześniejszą jednostkę, oferta została przyjęta.
Zanim HMS Dragon został przemianowany na ORP Dragon, konieczne było przygotowanie go do służby w PMW, co obejmowało skompletowanie odpowiedniej załogi, co w tamtych warunkach było wyzwaniem. Brytyjczycy początkowo wątpili, czy Polacy będą w stanie obsadzić krążownik, preferując umieszczanie polskich marynarzy na niszczycielach i okrętach podwodnych, gdzie ich agresywna postawa i elastyczność były bardziej cenione.
Krążowniki typu D, do których należał HMS Dragon, zostały zaprojektowane pod koniec I wojny światowej jako jednostki do zwalczania kontrtorpedowców. Jednak z powodu ograniczeń technicznych, takie jak zbyt niska prędkość, okazały się bardziej przydatne w pościgach za ukrytymi jednostkami wroga niż w większych bitwach morskich. Podczas II wojny światowej, HMS Dragon służył głównie jako wsparcie artyleryjskie sił lądowych.
Ostatecznie, mimo swojego wieku i ograniczeń, HMS Dragon wszedł do służby jako ORP Dragon, stając się symbolem spełnionych marzeń polskich admirałów i reprezentując polskie barwy na światowych wodach w trudnych czasach II wojny światowej.
źródło Polska Morska z mediów/ fot.Wikipedia, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=388174
