Ponad pół roku trwały negocjacje pomiędzy Kierownictwem Marynarki Wojennej a firmą Bofors w sprawie dostarczenia Polsce 4 armat kalibru 152,4 mm na wyposażenie baterii artylerii nadbrzeżnej. Szwedzka firma zbrojeniowa zaproszona została do złożenia oferty, gdyż polscy specjaliści, głównie kmdr ppor. Heliodor Laskowski, uznali, że dotychczas faworyzowane francuskie zakłady Schneider ustępują nowoczesnością rozwiązań konstrukcjom Boforsa. Umowę podpisano 20 grudnia 1933.
Produkcja zamówionych armat przebiegała zgodnie z harmonogramem i wiosną 1935 po zmontowaniu dział przeprowadzono w Szwecji próby poligonowe. Po pomyślnym ich przebiegu i przejęciu przez stronę polską armaty zostały zakonserwowane i barkami przewiezione do portu w Goteborgu. Załadowane w dwóch partiach na transportowiec Marynarki Wojennej ORP „Wilia” dotarły do Gdyni wiosną i jesienią 1935.
Równolegle opracowywano plan taktyczno-fortyfikacyjny oraz projekt stanowisk artyleryjskich. Zlokalizowana na cyplu półwyspu bateria mogła prowadzić ogień zarówno w kierunku otwartego morza jak i Zatoki Puckiej. Każda armata posadowiona była na żelbetowej działobitni w której znajdował się również schron amunicyjny. Po wyładunku w Gdyni, koleją dostarczono je do Helu. Tam improwizowanymi metodami przetransportowane zostały na docelowe miejsca montażu. Bateria nr 31, zwana popularnie „cyplową”, była najsilniejszym elementem obrony polskiego wybrzeża. Dla uhonorowania przedwcześnie zmarłego oficera, który włożył najwięcej wysiłku w jej zorganizowanie, nadano baterii imię kmdr ppor. Heliodora Laskowskiego – kierownika Szefostwa Artylerii i Służby Uzbrojenia KMW.
Bateria im. Heliodora Laskowskiego stanowiła najpoważniejsze zagrożenie dla atakujących polskie wybrzeże jednostek Kriegsmarine, wspierała także polskie oddziały Lądowej Obrony Wybrzeża. Jedna z dwóch zachowanych armat baterii „cyplowej” jest jednym z najcenniejszych eksponatów ekspozycji plenerowej Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni.
Źródło/fot.: Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni
