Minowce typu Jaskółka były dziełem polskich konstruktorów i stoczniowców. Zbudowano je w trzech stoczniach: modlińskiej i dwóch gdyńskich, według projektów oznaczonych jako B 3 (pierwsza seria licząca cztery jednostki) i B 13 (druga seria złożona z dwóch okrętów). Miały być okrętami uniwersalnymi, oprócz stawiania i trałowania min przewidziano dla nich rolę patrolowców i ścigaczy okrętów podwodnych. Ich długoletnia służba pokazała, że różnie wywiązywały się z tych zadań.
Seria sześciu polskich okrętów klasy trałowców redowych z okresu międzywojennego i II wojny światowej, potocznie nazywane „ptaszkami”. Były to pierwsze i zarazem jedyne w okresie II Rzeczypospolitej okręty całkowicie zaprojektowane i zbudowane w kraju. Budowane w dwóch seriach – cztery w latach 1933–1935, a dwa kolejne w latach 1937–1939. Kampanię wrześniową przetrwały trzy jednostki, które następnie służyły podczas wojny w Kriegsmarine do celów pomocniczych. Zatopiony we wrześniu 1939 roku ORP „Mewa” został przez Niemców wydobyty i także wcielony do ich marynarki. Po wojnie wszystkie cztery okręty, które przetrwały, służyły w Marynarce Wojennej PRL, początkowo jako trałowce, a od 1949 roku trzy z nich jako dozorowce, a jeden jako okręt hydrograficzny, do lat 60. XX wieku.
Po zakończeniu budowy i oddaniu do służby trałowców pierwszej serii, KMW podjęło starania o wybudowanie kolejnych jednostek tej klasy. Miały to być jednostki większe, o wyporności 300 ton, mogące operować na pełnym morzu. Brak wystarczających środków finansowych spowodował, że podjęto decyzję o budowie dwóch dalszych jednostek typu Jaskółka.
14 sierpnia 1937 roku podpisano z WPMW w Gdyni kontrakt na budowę dwóch trałowców według ulepszonych planów pierwszej serii. Zasadniczą zmianą było zastąpienie agregatów prądotwórczych oraz maszynek sterowych pochodzących z zagranicy, sprzętem krajowym. Były to jednak konstrukcje prototypowe, w wyniku czego obydwie jednostki nie były w pełni sprawne po rozpoczęciu wojny.
Na nowych jednostkach wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze o podwójny najcięższy karabin maszynowy Hotchkiss kalibru 13,2 mm. Zamontowano również stalową osłonę pomostu dowodzenia z charakterystycznymi platformami na skrzydłach – na jednostkach pierwszej serii osłona była brezentowa. Uroczyste wodowanie jednostek miało miejsce 22 sierpnia 1938 roku, a otrzymały one nazwy „Czapla” i „Żuraw”
źródło Wikipedia, http://www.zbiam.pl / fot. Wikipedia
