Czy zwróciliście kiedyś uwagę, że wszystkie jednostki czy promy turystyczne, okręty wojskowe czy transportowe kontenerowce mają wspólną cechę?Wszystskie mają dolną część kadłuba pomalowaną na czerwono. To nie przypadek czy krzyk mody, ma to swoje technologiczno – naukowe wyjaśnienie. Konkretniej przyczyniły sie do tego małe morskie żyjątka i rośliny.
Kiedyś wszystkie duże statki zbudowane były z drewna, które podatne było na różnego rodzaju uszkodzenia. Dużym wrogiem ówczesnych żeglarzy były wodne żyjątka i glony. Różnego rodzaju rośliny czy owady żywiące się drewnem mogły osłabić i uszkodzić drewniany kadłub, ale nie tylko.
Podczas długich wypraw statek mógł zebrać tak dużą ilość zwierząt i roślin, że utrudniały one jego przemieszczanie się, ograniczając jego prędkość. Kadłub stawał się znacznie cięższy oraz spadała jego opływowość. Było to szczególnie uciążliwe dla żaglowców, które chciały płynąć pod wiatr. Żeglarze musieli wymyślić coś, co powstrzymałoby morskie żyjątka przed przyczepianiem się do kadłuba. Rozwiązaniem problemu okazała się miedź.
Aby chronić powłokę statków przed morskimi żyjątkami zazwyczaj stosuje się specjalnie do tego przygotowaną farbę. W jej skład wchodzi miedź w postaci tlenku miedzi. To nieorganiczny związek chemiczny, który stosuje się choćby do barwienia szkła. W temperaturze pokojowej nabiera cechy czerwonej krystalicznej substancji, stąd czerwony kolor farby do malowania kadłubów statków.
Farba taka nie jest bardzo trwała. Zużywa się w ciągu ok. 2-3 lat. Powoli odpada od kadłuba, jednocześnie wydzielając zawierające miedź biocydy, które powstrzymują przywieranie morskich stworzeń. Trwalsze osłony tworzone są z użyciem teflonu lub silikonu. Sprawiają one, że kadłub jest śliski i uniemożliwia roślinom przyczepienie się do jego powierzchni.
źródło media / fot. Stocznia Safe
