Manewry zostały przeprowadzone u wybrzeży Norwegii – na otwartym morzu, ale też w fiordach. Wzięły w nich udział okręty natowskiego zespołu SNMG1, Polskę reprezentowała fregata ORP „Gen. T. Kościuszko”, uczestniczyły równieżjednostki z Niemiec, Wielkiej Brytanii i Norwegii.
Polska fregata do zespołu okrętów NATO SNMG1 dołączyła w połowie stycznia. Przez pierwsze tygodnie okręty zespołu zgrywały się, trenując we własnym gronie. Na początku lutego przystąpiły do pierwszego międzynarodowego ćwiczenia. Manewry „Arctic Dolphin” zostały przeprowadzone u wybrzeży Norwegii, a zorganizowała je tamtejsza marynarka wojenna. W przedsięwzięciu wzięło udział niemal dziesięć okrętów, w tym fregaty z Niemiec, Wielkiej Brytanii i Norwegii, dwa okręty podwodne – norweski HnoMS „Utvaer” i FGS U31 z Niemiec, a także śmigłowce pokładowe i samoloty patrolowe z kilku państw.
– Ćwiczenia zostały podzielone na dwie części. – Za dnia operowaliśmy w fiordach, gdzie pierwsze skrzypce grały okręty podwodne – mówi kmdr por. Maciej Pałacha, dowódca ORP „Gen. T. Kościuszko”, a jednocześnie dowódca polskiego kontyngentu wojskowego, który bierze udział w misji. Przez większość czasu operowały one na głębokości peryskopowej, załogi fregat zaś podchodziły do nich, wykonując dynamiczne manewry. Zadaniem okrętów podwodnych było unikanie potencjalnego zagrożenia. – Ta część ćwiczeń wpisywała się w organizowany co roku przez Norwegów submarine command course, czyli prestiżowe i bardzo wymagające szkolenie dla kandydatów na dowódców okrętów podwodnych – tłumaczy kmdr por. Maciej Pałacha. – Ale dla nas również był to niezwykle pożyteczny sprawdzian. Fiordy są wąskie i długie. Zaliczają się do tzw. rejonów ścieśnionych. Manewrowanie na takich akwenach wymaga sporej uwagi i umiejętności. Cenne doświadczenia mogli tutaj zdobyć zwłaszcza młodzi oficerowie wachtowi, których mamy na pokładzie – dodaje. Nocami jednostki wychodziły na otwarte morze i role się odwracały. Główne zadania przypadały załogom fregat, które musiały namierzać i śledzić okręty podwodne, a podczas niektórych epizodów także wyprowadzać przeciwko nim symulowane ataki. – Mieliśmy okazję realizować jedno z naszych podstawowych zadań w warunkach innych niż te, z którymi mamy do czynienia na co dzień. Morze Północne znacząco różni się od Bałtyku – zaznacza dowódca polskiego kontyngentu. – Jest głębsze i bardziej rozległe, okręty podwodne mają więc większe pole manewru. Z drugiej strony trudniej im się ukryć, bo warunki hydrologiczne sprawiają, że rozchodzący się pod wodą dźwięk jest mniej zniekształcony – wyjaśnia. I dodaje, że dzięki niezłej jak na tę porę roku pogodzie uczestnikom ćwiczeń udało się zrealizować niemal wszystkie zaplanowane epizody. – Nasza załoga wypadła naprawdę dobrze – zapewnia.
W manewry był zaangażowany również polski komponent lotniczy, który składa się z lotników, techników i bazującego na fregacie śmigłowca SH-2G. – Tym razem jednak skupialiśmy się nie na poszukiwaniu okrętów podwodnych, lecz na ćwiczeniu procedur związanych z ratownictwem – informuje kmdr por. Sebastian Bąbel, dowódca komponentu. SH-2G podrywał się z pokładu, kiedy fregata operowała w fiordach. – Latanie tam jest specyficzne. Wokół mamy góry wyrastające wprost z morza nierzadko na wysokość kilkuset metrów. Schodzące z nich wiatry zatrzymują się w stosunkowo wąskiej niecce. Lot chwilami przypomina poruszanie się w tunelu aerodynamicznym. Do tego zwykle za pierwszym zakrętem zanika radiowe połączenie z pokładem okrętu – tłumaczy kmdr por. Bąbel. Podczas „Arctic Dolphin” załogi trenowały na kilka sposobów. – Spoglądaliśmy na przykład na mapy, wybieraliśmy niewielką skalną wysepkę, którą potem musieliśmy odnaleźć, podejść do niej i stanąć w zawisie – opisuje dowódca komponentu i dodaje, że tego rodzaju umiejętności przydają się na przykład podczas poszukiwania i podejmowania rozbitków. – To również jedno z zadań przypisanych śmigłowcom pokładowym – podkreśla kmdr por. Bąbel. Prócz szkolenia załoga SH-2G wykonała też loty patrolowo-rozpoznawcze. W okolicach Norwegii przebiegają szlaki żeglugowe, z których korzystają okręty z baz na północy Rosji. Często mają one wyłączony transponder, więc można je zidentyfikować wyłącznie wzrokowo.
Ćwiczenia „Arctic Dolphin” zakończyły się w piątek. – Udział międzynarodowych sił w takich przedsięwzięciach jest szczególnie ważny. Pomaga nam w bezpiecznym i skutecznym wykonaniu zadań, które sobie stawiamy. Prócz tego nasi sojusznicy zyskują dobrą okazję do zebrania specyficznych doświadczeń, związanych z operowaniem na norweskich wodach w środku zimy – podsumowuje komodor Trond Gimmingsrud, dowódca Królewskiej Marynarki Wojennej Norwegii.
SNMG1 to jeden z czterech stałych zespołów okrętowych NATO. Stanowi część sojuszniczych sił szybkiego reagowania. Jego zadaniem jest patrolowanie kluczowych dla żeglugi szlaków północnej Europy, demonstrowanie bander NATO i państw członkowskich oraz udział w ćwiczeniach, które mają podtrzymać gotowość do działania na wypadek kryzysu bądź wojny. Obecnie na czele SNMG1 stoi sztab sformowany przez Niemców. Częścią zespołu jest Polski Kontyngent Wojskowy „Kościuszko”. W obecnym składzie zespół będzie operował do połowy czerwca.
źródło http://www.defence24.pl autor: Łukasz Zalesiński / fot. Faceboook SNMG1
