Do 13 maja przyjmowane będą oferty od wykonawców na I etap prac remontowo-konserwatorskich Twierdzy Wisłoujście w Gdańsku, zespole budowli obronnych na prawym brzegu Martwej Wisły. Warownia jest najstarszym tego typu obiektem na polskim wybrzeżu.
Jak poinformował rzecznik prasowy Muzeum Gdańska Andrzej Gierszewski, celem ogłoszonego przetargu jest rewitalizacja północnego muru oporowego Twierdzy Wisłoujście.
Składające się z trzech etapów roboty obejmą m.in. postawienie palisady z pali, prace konserwatorskie oraz wykonanie drenażu odwadniającego.
Inwestycja będzie sfinansowana w ramach uzyskanej w lipcu 2020 roku pożyczki rewitalizacyjnej na projekt pn. „Przebudowa i adaptacja Twierdzy Wisłoujście w Gdańsku na potrzeby ośrodka muzealnego łączącego funkcję wystawienniczą i edukacyjną”. Całkowita wartość tego przedsięwzięcia to ponad 14,5 mln zł brutto. Pożyczkę rewitalizacyjną przyznano Muzeum Gdańska w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Pomorskiego na lata 2014-2020.
Ponowne, pełne otwarcie Twierdzy Wisłoujście, oddziału Muzeum Gdańska, ma nastąpić latem 2024 r. Turyści będą mogli odwiedzić kompleks militarny najwcześniej w 2021 r., ale do zwiedzania zostaną udostępnione niektóre z budynków położonych poza fortem, np. tzw. koszary napoleońskie.
Twierdza Wisłoujście, jedyna polska fortyfikacja morska dawnej Rzeczypospolitej, jest jednym ze 109 polskich Pomników Historii (wpisana na listę w kwietniu 2018 r. – PAP).
To zespół budowli obronnych na prawym (wschodnim) brzegu Martwej Wisły. Twierdza powstała w miejscu, gdzie w średniowieczu działały nadmorskie strażnice kontrolujące ujście Wisły do Bałtyku.
W skład zespołu wchodzą dwa forty: czterobastionowy murowany fort zwany carre (zbudowany w latach 1586-1602) oraz otaczający go pięciobastionowy ziemny fort, zwany obecnie Szańcem Wschodnim (zbudowany w latach 1624-26).
Centralny punkt fortu carre i całej twierdzy stanowi zbudowana na planie okręgu wieża. Powstała ona w 1482 r., jeszcze przed budową samego fortu. Pełniła funkcję latarni oraz punktu obserwacyjnego. Gdy w XVI i XVII wieku rozbudowywano fortyfikacje, stopniowo podwyższano też samą wieżę, a wokół niej zbudowano tzw. wieniec, czyli mur fortyfikacyjny mający kształt okręgu o średnicy ponad 30 metrów. Z zewnętrznej strony wieńca postawiono przylegające do niego domki oficerskie.
W okresie, gdy wznoszono twierdzę, zlokalizowana była ona u ujścia Wisły do Bałtyku. W XIX w. największa polska rzeka znalazła nowe ujście – położone na wschód od dotychczasowego. W konsekwencji stare ujście zarastało i zmieniało swój kształt sprawiając, że twierdza – zamiast u brzegu morza, znalazła się ostatecznie kilkaset metrów od niego.
Większość obiektów składających się na Twierdzę Wisłoujście przetrwała do dzisiejszych czasów w oryginalnej formie.
Obszar Twierdzy Wisłoujście liczy około 17 hektarów. Zwiedzającym udostępniania jest wieża wraz z punktem widokowym, dwa bastiony, dziedziniec oraz Dom Komendanta.
źródło pap fot. Muzeum Gdańsk
