W tym roku obchodzimy 50- lecie utworzenia Flotylli. 3. Flotylla Okrętów powstała 11 marca 1971 roku.
Ten największy dzisiaj związek taktyczny Marynarki Wojennej miał na starcie niespełna 900-osobową załogę. W jej skład wchodziły trzy dywizjony okrętowe i dwa niszczyciele. Dzisiaj 3.FO jest najbardziej rozpoznawalną formacją polskich sił morskich. Na to miano pracowało przez 5 dekad kilka pokoleń marynarzy i pracowników wojska. Ponad 50-letnia historia Flotylli jest najlepszym świadectwem roli Marynarki Wojennej w polskim systemie bezpieczeństwa.
Od początku swojego istnienia 3. Flotylla Okrętów stanowiła siłę uderzeniową polskiej floty wojennej. Samo powstanie 3.FO było związane nie tylko z reorganizacją polskiej Marynarki Wojennej, ale również całych sił morskich Układu Warszawskiego w rejonie Morza Bałtyckiego. Siły morskie Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich podzielono zgodnie z przeznaczeniem. W trakcie całego procesu powstało 9 flotyll, z czego Polsce przypadły numery 3., 8. i 9.
Lata 80-te były dla 3. Flotylli Okrętów okresem zmiany pokoleniowej. Wycofane zostały okręty podwodne projektu 613. Zastąpiono je trzema okrętami produkcji ZSRR. Były to pozyskany w 1986 roku ORP Orzeł (typu Kilo) oraz wcielone do służby w latach 1987-89 dwa okręty podwodne typu Foxtrot (OORP Wilk i Dzik). 31 stycznia 1986 roku po raz ostatni opuszczono banderę na niszczycielu ORP Warszawa. Niemal dwa lata później, 9 stycznia 1988 roku biało czerwoną banderę podniósł niszczyciel rakietowy typu Kashin Mod, któremu nadano tą samą nazwę ORP Warszawa. Lata 80-te to również okres wycofywania z linii kutrów torpedowych typu Wisła (proj, 664 i 663D). 2. Dywizjon Kutrów Rakietowo-Torpedowych zasiliły natomiast 4 okręty rakietowe typu Tarantul I. OORP Górnik, Hutnik, Metalowiec i Rolnik wchodziły do służby odpowiednio w latach 1983, 84, 88 i 89. Rozpoczęto stopniowe wycofywanie najstarszych kutrów rakietowych typu OSA-I.
W 1985 roku 3. Flotylla Okrętów otrzymała wyjątkowego patrona. Gdyńskiej flotylli nadano imię komandora Bolesława Romanowskiego, jednego z najsłynniejszych polskich marynarzy, legendarnego dowódcy okrętów podwodnych OORP Jastrząb i Dzik (w czasie II wojny światowej) oraz byłego dowódcy Dywizjonu Okrętów Podwodnych.
W ciągu lat wielokrotnie zmieniała się struktura i skład 3. Flotylli Okrętów. Dzisiaj jest to największy związek taktyczny Marynarki Wojennej. Jej zasadniczą siłę uderzeniową stanowią jednostki skupione w Dywizjonach Okrętów Bojowych oraz Podwodnych. Komponenty 3. Flotylli Okrętów odpowiadają także za: zabezpieczenie nawigacyjno-hydrograficzne działań Marynarki Wojennej (Dywizjon Zabezpieczenia Hydrograficznego), szkolenie i ratowanie życia na morzu (Dywizjon Okrętów Wsparcia), obronę wybrzeża (Morska Jednostka Rakietowa), zabezpieczenie inżynieryjne (43. Batalion Saperów), obronę przeciwlotniczą (9. Dywizjon Przeciwlotniczy) oraz zabezpieczenie logistyczne rejonu działań (Komenda Portu Wojennego Gdynia). Blisko 3 tysiące marynarzy służących w 3. FO stacjonuje w bazie morskiej w Gdyni oraz jednostkach na półwyspie helskim, w Ustce i Siemirowicach.
źródło/fot./mat. filmowy https://www.wojsko-polskie.pl/3fo
