Największy, i jak dotąd ostatni niszczyciel w polskiej flocie , wydzierżawiony został od ZSRR w dwa lata po wycofaniu ze służby poprzednika – pierwszego niszczyciela rakietowego ORP „Warszawa”.
Umowa nie była korzystna dla strony polskiej – zakazywała m.in. prowadzenia jakichkolwiek prac modernizacyjnych. Okręt, z radziecką załogą, dotarł do Gdyni na przełomie października i listopada 1987. Praktycznie do końca roku trwało intensywne szkolenie polskiej załogi.
Uroczyste podniesienie bandery oraz nadanie nazwy ORP „Warszawa” (numer burtowy „271”) nastąpiło 9 stycznia 1988. Matką chrzestną została pani Krystyna Antos, pracowniczka Huty Warszawa. Pierwszym dowódcą został ostatni dowódca poprzedniej „Warszawy” kmdr por. Jerzy Wójcik.
Okręt wszedł w skład 3 Flotylli Okrętów im. komandora Bolesława Romanowskiego. Był to schyłkowy już czas istnienia Układu Warszawskiego i współpracy na Bałtyku z flotami ZSRR i NRD. Niszczyciel zdążył jeszcze wziąć udział w manewrach, oprócz Bałtyku także w cieśninach duńskich i Morzu Północnym. Jako flagowa jednostka polskiej Marynarki Wojennej okręt uczestniczył w wizytach zagranicznych polskiej floty.
Po zmianach politycznych w Polsce przez dwa lata „Warszawa” nie opuszczała kraju. W 1992 niszczyciel stał się polską własnością – spłacono nim część długów strony rosyjskiej wobec Stoczni Marynarki Wojennej. Dopiero druga połowa lat 90. to czas bardziej intensywnej służby. Udział w manewrach krajowych oraz wspólne ćwiczenia z flotami nowych sojuszników z NATO.
W 2000, po wejściu do służby pierwszej z amerykańskich fregat typu „Oliver Hazard Perry”, ORP „Gen. K. Pułaski”, spadła intensywność wykorzystania „Warszawy”, a gdy w 2002 rozpoczęła służbę druga fregata, ORP „Gen. T. Kościuszko”, znaczna część załogi starego niszczyciela przeszła na nowy okręt. Nieuchronnie zbliżał się kres służby ostatniego naszego niszczyciela. ORP „Warszawa” zakończyła służbę 5 grudnia 2003.
Źródło/fot. MMW w Gdyni
