Był drugim okrętem podwodnym typu „Orzeł” zamówionym w Holandii. W odróżnieniu od prototypu, zbudowanego przez stocznię Koninklijke Maatschappij „De Schelde” we Vlissingen w ujściu Skaldy, „Sęp” powstawał w stoczni Rotterdamsche Droogdok Matschappij.
Budowa realizowana była zgodnie z harmonogramem i w poniedziałek 17 października dokonano uroczystego wodowania nowego okrętu, któremu matka chrzestna, pani Maria Babińska, żona posła RP w Hadze, nadała nazwę „Sęp”. Część środków wydatkowanych na budowę, pochodziła ze zbiórki na Fundusz Obrony Morskiej.
Wiosną 1939 ORP Sęp rozpoczął próby morskie, które przeprowadzano w głębokich wodach Oslofiordu. Wobec zaogniającej się sytuacji międzynarodowej, rosnącej groźby wybuchu wojny, w Kierownictwie Marynarki Wojennej podjęto decyzję o przyspieszeniu przejęcia okrętu z rąk Holendrów. W norweskim Horten, 17 kwietnia, banderę holenderską zmieniono na polską, wyokrętowano niemal wszystkich członków ekipy stoczniowej i „Sęp” skierował się do Gdyni. Było to swoiste porwanie, a rejs na Bałtyk ubezpieczał, wysłany specjalnie w tym celu, kontrtorpedowiec ORP Burza. Wobec wyczerpania zapasu paliwa, w rejonie Bornholmu „Sęp” musiał zostać wzięty przez „Burzę” na hol. Okręty dotarły ostatecznie do Portu Wojennego na Oksywiu 18 kwietnia 1939.
Tutaj zwolniono dwóch ostatnich holenderskich stoczniowców, załagodzono spór ze stocznią o uprowadzenie okrętu, a ostatnie prace wyposażeniowe wykonane zostały w Warsztatach Portowych Marynarki Wojennej w Gdyni.
źródło: MMW / Fotografia ORP „Sęp” z zarchiwum MMW z okresu powojennego.
