19 lutego 1920- Od tego dnia liczona jest historia służby hydrograficznej, jednego z pierwszych elementów tworzącej się polskiej administracji morskiej, także polskiej Marynarki Wojennej. Pierwszym szefem Urzędu został kpt. mar. Józef Unrug, pierwszą jednostką pływającą okręt hydrograficzny ORP „Pomorzanin”. Urząd Hydrograficzny był instytucją podległą Departamentowi do Spraw Morskich MSWojsk.
Podstawowe zadania obejmowały nadzór nad bezpieczeństwem żeglugi na polskich wodach morskich, dostarczanie okrętom niezbędnych map i pomocy nawigacyjnych, prowadzenie pomiarów na morzu i wybrzeżu, niezbędnych dla sporządzania map morskich i instrukcji nawigacyjnych, dostarczanie dowództwu Marynarki Wojennej danych hydrologicznych i hydrograficznych do celów operacyjnych oraz szkolenie personelu. W pierwszym okresie także przejęcie od niemieckiej administracji istniejącego na wybrzeżu oznakowania nawigacyjnego.
Rozporządzenie Rady Ministrów z 1.12.1921 uregulowało podział kompetencji i odpowiedzialności za sprawy hydrografii i bezpieczeństwa żeglugi pomiędzy Służbę Hydrograficzną Marynarki Wojennej a instytucje cywilnej administracji morskiej. Służbę Hydrograficzną Marynarki Wojennej przemianowano wkrótce na Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej (BHMW), z kpt. mar. Tadeuszem Bramińskim jako szefem, podporządkowanym komendantowi Portu Wojennego w Pucku. W końcu 1923 Kierownictwo Marynarki Wojennej zatwierdziło reorganizację Biura i jego przeniesienie do Warszawy na prawach centralnej służby, z pozostawieniem na wybrzeżu okrętu oraz magazynu map i sprzętu nawigacyjnego.
źródło/ fot: MMW
